Dus graaf ik al m'n filetjes weer uit en kopieer, importeer en programmeer dat het een lieve lust is. Mijn site is namelijk low tech, wat synoniem is aan: Het kost hopen tijd en energie en het komt toch nooit helemaal goed.
Maar je roeit met de riemen die je hebt.
Het leuke van al dat gespit is wel dat je altijd wat fotootjes tegenkomt. Zoals deze. Afgelopen lente genomen:
Je ziet ze stil genieten. Van het buiten zijn.
En wat dat dan voor voeten in de aarde heeft gehad!
"Kwil niet aankleden!"/"Die broek al helemááál niet!"/"Ik hoef niet naar buiten."/"Ik ga zéker niet mee."/"Het is geen mooi weer!"/"Wandelen is blèèèh"/"Die schoenen zijn stom!"/"De auto stinkt!"/"Kwor misselijk"/"Ik heb honger/"Nee geen boterham met kaas"/"Zijn we er al?"/"Ben moe".
Een paar uur later zijn we weer op weg naar huis. En dan komt, zuchtend zachtjes vanuit de achterbank: "Oh, mama ik vond het hier zóóó mooi. Ik wil hier zeker terugkomen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten