Ik weet niet hoe dat bij julie zit, maar mijn kinderen zijn erg creatief. Alle vriendjes en vriendinnetjes, buurmeisjes/jongetjes, neefjes en nichtjes ook.
Kettingen, volgestempelde briefjes met hanepoten-geheimschrift, geverfde katoenen tasjes, papieren regendruppels, kartonnen clowns-zonder-armen, maskers, tekeningen, strijkkralenkonstrukties, St Maarten lantarens, kerstversiering, doorgelopen crepepapieren verjaardagskronen, kleihompjes...Moet ik nog doorgaan?
Ik weet verder niet wat jullie met al deze creaties doen, maar wij moeten ze bewaren. Allemaal. Ook moeten wij alles bewaren wat ooit nog eens omgezet of verwerkt kan worden in een kunstwerk. Of geruild kan worden tegen iets anders wat ooit nog eens omgezet of verwerkt kan worden in een kunstwerk. Misschien wel over 100 jaar of zo. Mag allemaal niet weg.
Maar nu is het lente, en het kriebelt. De ramen moeten schoon. (Geloof me: We hadden net een verbouwing op de dakverdieping. Ze moeten schoon). En de meubels moeten verschoven (dat moet nou eenmaal in het voorjaar). Dus werd er aan alle kanten opgeruimd. En alleen het stapeltje wat echt, echt, echt niet weg kan, mocht blijven.
Maar ik weet wel van wie ze het hebben.
Eergisteren kwam ik thuis met een grote tas viltresten. Mooie kleuren wolvilt. Voor een prikkie. Die kon ik dus niet laten liggen. Mag echt niet weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten